Eindelijk heeft de IRT-affaire z’n documentaire!
Vanaf eind mei is ie te zien op Amazon Prime: de IRT-Affaire. Samen met een geweldig leuk team van jonge en enthousiaste mensen heb ik het afgelopen jaar hard gewerkt om deze documentaire te voltooien. Dat is zeker niet van een leien dakje gegaan. Drie hindernissen die we hebben moeten nemen:
- NPO weigerde
Sinds 2018 loop ik al met het idee voor deze documentaire rond. Ik heb met een ander team en een ander productiebedrijf tot tweemaal toe deze documentaire ingediend bij de NPO. Zij zagen er geen brood in en waren bang dat het zou uitdraaien op een verheerlijking van criminelen. Op dat moment hadden Mink Kok en andere criminelen al hun medewerking toegezegd. Na de afwijzing lag het project een tijdje stil. Begin 2021 is het project nieuw leven ingeblazen door mijn samenwerking met Villain. Eindelijk kregen we een go: Amazon Prime wilde de serie uitbrengen. Maar toen volgde….
2. De arrestatie van Mink Kok
Ten tijde van de besprekingen met de NPO wilden belangrijke hoofdrolspelers aan de politiekant meewerken. Maar wat zo bijzonder was aan de opzet van deze documentaire: voor het eerst zouden Mink Kok en enkele andere criminelen hun visie op het verhaal geven. Toen we in de lente van 2022 een go kregen stond niets ons in de weg…dachten we. Eind maart 2022 werd Mink Kok namelijk gearresteerd in Beiroet, Libanon. De verdenking was: bemoeienis met een coketransport en het treffen van voorbereidingshandelingen voor het opzetten van een cokewasserij.Tot het einde van de productie van deze documentaire ben ik bezig geweest om Mink Kok geïnterviewd te krijgen maar helaas werden alle mogelijkheden (per video, per audio, per briefwisseling) afgewezen door de directie. Sterker nog: Kok kreeg een gespreksverbod over de IRT-Affaire opgelegd. Hij mocht zes maanden niet met mij over dit onderwerp praten. Een unicum in Nederland.
3. Het overlijden van Rooie Ron
Ron de Jong is een Amsterdamse crimineel die groot is geworden tijdens de IRT-affaire. Hij is de man geweest die Mink Kok en Stanley Hillis probeerde warm te maken om samen te werken met de groei-informant Kris J. Deze man speelde een dubbelrol: de bedoeling was dat hij de politie van informatie zou voorzien maar in wezen speelde hij en dubbelspel. In eerste instantie wilden Kok en Hillis niets van samenwerking met Kris J. weten. In hun ogen was hij juist een gevaar. Maar toen Ron op eigen houtje en met de zegen van Kris J. een tiental containers met drugs zonder problemen wist te importeren, gingen Kok en Hillis snel overstag. Deze Rooie Ron de Jong wilde meewerken maar werd in de lente geveld door drie beroertes of tia’s. Begin 2023 overleed hij op 60-jarige leeftijd.
Maar laat je niet foppen door deze tegenslagen! Ondanks dit alles hebben we toch een geweldige docu gemaakt. Bovendien: Mink Kok komt er in voor en Rooie Ron ook!
Kijk ‘m op Amazon Prime en laat me weten wat je ervan vindt.
- Published in Divers
Documentaire Martin H. is uit
De afgelopen dagen ben ik via Whatsapp, Twitter en Facebook overspoeld met voor het overgrote deel eigenlijk alleen maar leuke reacties op de documentaire Martin H. Mensen genieten van de oude beelden van Amsterdam in de jaren zeventig en tachtig en het sfeertje dat de documentaire oproept.
Vanaf 27 december 2022 is namelijk de documentaire Martin H. te zien op Videoland. De documentaire is gebaseerd op mijn boek Martin H., dat in de zomer van 2021 uit is gekomen. Martin H. vertelt het levensverhaal van Martin Hoogland, de Amsterdamse smeris die eind jaren zeventig van de vorige eeuw via corrupte contacten in de onderwereld belandt, zich aansluit bij de Joegoslavische maffia en uiteindelijk wordt veroordeeld voor twee moorden: die op Tonny Hijzelendoorn en op Klaas Bruinsma, de eerste echte Nederlandse godfather. Van de jaren zeventig naar beginjaren negentig dus. Uiteindelijk wordt Hoogland in 2004 doodgeschoten.
Tekst gaat door onder de foto!
Klaas Bruinsma (links) in eenzelfde pose als Martin Hoogland boven. Naast Klaas staat Charlie da Silva, die we nog kennen van zijn beroemde en beruchte uitspraken over Mabel Wisse Smit als “Die wijf van die Lange!”
In een half jaar tijd hebben ik en een team van het tv-productiebedrijf SimpelZodiak deze documentaire in elkaar gedraaid. De mensen die ik had gesproken voor mijn boek over Martin H. benaderde ik opnieuw of ze wilden meedoen aan deze documentaire. Meewerken aan een boek is toch echt wel wat anders dan op tv je verhaal vertellen, dat merkte ik al snel. Toch bleven er gelukkig genoeg mensen over die hun verhaal nog wel een keertje uit de doeken wilden doen. Er was er zelfs eentje bij die in mijn boek nog anoniem opgevoerd is maar op tv gewoon gefilmd mocht worden.
Er zijn in de reacties rond Martin H. ook wat kritische noten mijn kant op gekomen: ik hoorde vaak dat de serie wel wat langer had gemogen, het is nu drie keer een half uur. Er valt inderdaad nog wel veel meer te vertellen: over de afkomst van Martin, over de Joegoslaven en over de reden waarom Martin dood moest bijvoorbeeld. Ook over de voice-over van Ton Kas is niet iedereen altijd even positief. Sommigen mensen vonden het verwarrend en dachten dat er iemand werd geïnterviewd als hij begon de te vertellen, maar dan bleek het de voice-over te zijn.
Ik denk dat er altijd dingen zijn die beter hadden gekund maar uiteindelijk moet je het doen met wat je hebt. Toch overheerst nu bij mij de trots. Ik ben met een heerlijk gevoel 2023 begonnen, een jaar waarin bovendien van mij nog veel meer leuke misdaadprojecten het levenslicht zullen zien.
Stay tuned dus!
Een interview met mij voor De Telegraaf kun je hier bekijken.
Een interview met mij over Martin H. voor Crimesite staat hier.
Het boek kun je hier bestellen of via je eigen boekhandel natuurlijk.
- Published in Divers
Gast bij de Universiteit van Amsterdam
Op zeven november 2022 mochten Martijn Haas en ik weer voor een honderdtal toehoorders spreken op de Universiteit van Amsterdam. Vorig jaar was dit ook al het geval en het lijkt zo langzamerhand een jaarlijks terugkerend fenomeen te worden. We waren onderdeel in een bomvol programma met een officier van justitie, een advocaat en een veroordeelde drugscrimineel. Die laatste maakte op de zaal en op mij persoonlijk behoorlijk veel indruk. Naar journalisten en advocaten luisteren als ze vertellen over de wereld van de misdaad is één, maar als iemand uit die wereld zelf komt vertellen is dat heel andere koek.
Haas en ik hadden het voornamelijk over ons werk voor het boek De Kouwe Ouwe, over de opkomst en ondergang van Stanley Hillis (1946-2011). Over de mensen die we tegen zijn gekomen tijdens onze zoektocht naar de waarheid achter de Haagse topcrimineel. Daarna werden we flink bevraagd door de studenten die, zo leek het althans, scherper waren dan vorig jaar. Een hele leuke dag dus gehad en we zien uit naar de volgende!
Mannetje van de radio
Het mannetje van de radio
Op donderdag 13 oktober 2022 was ik te gast bij het programma Villa VdB van presentator Jurgen van den Berg op Radio 1. Ik mocht daar iets zeggen over het nieuwe boek van Roberto Saviano, de Italiaanse auteur die internationaal succes heeft verkregen met zijn boek Camorra uit 2006. Dat boek gaat over de Napolitaanse maffia. De leden daarvan waren niet zo blij met dat boek en bedreigden Saviano. Dit duurt voort tot op de dag van vandaag. De Italiaanse journalist moest ervoor een andere naam aannemen en naar het buitenland emigreren. Nu komt een nieuw boek uit, een graphic novel, met de titel Ik Leef Nog! Om te laten zien dat hij nog steeds niet verslagen is. Wat ik daarover zei is hier terug te luisteren.
Over oude en nieuwe penoze
Hij had vele bijnamen waaronder Zwarte Joop en Koning van de Wallen.
Weetje: hij heette eigenlijk Maurits. Zijn broer heette Joop.
In de zeer vroege ochtend van 24 juni mocht ik in het NPO Radioprogramma “Vroeg!” iets vertellen over de oude penoze, de nieuwe penoze en de jonge generatie van criminelen. Een uur lang praten over verschillen en overeenkomsten tussen al die groepen mensen die allemaal aan de rafelrand van de maatschappij opereren – en er soms overheen gaan. De directe aanleiding is natuurlijk de uitspraak in het Hoger Beroep van de zaak tegen Willem Holleeder – die een paar uur later weer tot levenslang werd veroordeeld. Holleeder en diens generatiegenoten die allemaal vanaf het begin van de jaren tachtig zijn opgekomen noem ik nieuwe penoze. Zwarte Joop (zie foto), Frits van de Wereld en Haring Arie zijn leden van de oude penoze. Zij opereerden vooral in hun eigen buurt in Amsterdam. De groep die vaak Mocro Maffia wordt genoemd en rond 2011/2012 is opgekomen noem ik geen penoze. Dat zijn voor mij de nieuwe generatie criminelen die door de opkomende coke-handel veelal wereldwijd opereerden.
Het was van vijf tot zes uur in de ochtend dus vergeef me als ik soms naar mijn woorden moet zoeken…
U kunt het hier terugluisteren
‘Die enorme wapenvondst is vooral enorm opgeklopt.’
De Amsterdamse crimineel Mink Kok is terug in Nederland. Dit weekend werd hij met een privé jet overgebracht van een Libanese naar een Rotterdamse cel. Ik sprak zijn advocaat Mark Teurlings vanmiddag en kijk met hem vooruit naar morgen: dinsdag de 21e juni om 15.15 uur zal hij zijn betoog houden tegenover de rechter-commissaris.
Waar wordt Mink Kok nu precies van verdacht?
“De eerste verdenking heeft te maken met dat coketransport dat in Antwerpen verdwenen is. Ze zeggen: ‘Jij hebt een zoektocht gedaan naar het transport, waar die drugs zijn gebleven.’ Maar ik hoor zelf al op gesprekken ‘For my friend’ dus dan lijkt het me duidelijk dat hij het voor iemand anders doet. Maar goed, dat is mijn betoog. Zij zullen proberen hard te maken dat het zijn transport is. Verder is er een verdenking dat hij een cokelab heeft opgezet. Er wordt daarover het nodige gezegd maar het cokelab zelf is nooit aangetroffen en het blijkt ook nergens dat het ooit concreet is geworden. Zij denken dat hij ermee bezig is geweest. Kijk, voorbereidingshandelingen voor het opzetten van een cokelab zijn strafbaar en zij zullen het zwaarder aanzetten naar de media toe, maar mijn vraag is: ga je nou serieus iemand drie maanden in een Libanese kelder opsluiten voor het zoeken naar coke en het voorbereiden van een cokelab? Daar denk ik echt het mijne van. Dat was niet nodig geweest lijkt me.”
En het bewijs komt alleen uit Sky-gesprekken ?
“Ja en je weet hoe advocaten denken over bewijs dat via Sky is verkregen. Daar zijn momenteel heel veel vragen over. Aan de lopende band vinden er schorsingen plaats in zaken waar Sky een rol speelt. Bovendien: Zij denken dat het zijn telefoon is geweest maar dat is ook nog maar zeer de vraag. Maar dat komt later wel.”
En wat is er gebeurd met die “enorme wapenvondst” die zou zijn gevonden?
“Die zogenaamd enorme wapenvondst is vooral enorm opgeklopt. Er zijn zeker wapens gevonden maar iedereen heeft daar wapens. Het is een oorlogsgebied. Dus ja, hij had een wapen in huis, en nog eentje, en er lag nog wat, maar absoluut geen raketwerpers of weet ik veel wat. Ik heb ook geen idee waar dat vandaan is gekomen. Bij een verdachte als Mink Kok bekt dat natuurlijk lekker maar echt, dat is allemaal onzin. Voor de duidelijkheid, over de wapens die zijn gevonden: het is niet zo dat er geen zaak is in Libanon, de zaak speelt wel degelijk, maar Mink Kok werd daar al voor geschorst in Libanon. Die wapenvondst wordt daar absoluut niet als een megazaak gezien.”
Hoe is het met Mink Kok?
“Het gaat goed met hem. Hij is een sterke kerel en had het vooral te doen met zijn schoonzoon. Ze hebben het ook echt heel zwaar gehad in Libanon. Ze zaten in een kelder met amper daglicht, niet luchten… Hij mocht alleen even 15 meter lopen om zijn eten te halen en dan moest hij weer terug de cel in. Het is echt een hel daar. Hij zei ook tegen me dat hij het zo erg nog niet heeft meegemaakt. Hij kreeg rijst met kip te eten maar het vlees van de kip was er al afgegeten door de bewaarders. Het waren alleen de botten. Ja, het is even afzien geweest maar nu is hij weer monter. Hij wil niet vastzitten maar het is beter dan waar hij zat.
Wat ga je doen morgen?
“Ik ga met een gestrekt been erin morgen maar op een vriendelijke manier, op mijn manier. Maar zonder gekheid: ik heb echt wel wat te zeggen. Het gaat “maar” om een drugszaak, maar ook nog heel licht. Iemand helpen en kennelijke voorbereidingshandelingen voor een cokelab. Als je dan die detentieomstandigheden laat meetellen van de afgelopen maanden dan ga ik dus vol voor de schorsing. En ik heb nog iets anders bedacht maar dat kan ik nu nog niet zeggen. Even kijken of dat morgen werkt.”
Denk je dat de kans bestaat dat Kok naar buiten komt?
“Ik hoop dat ik een rechtercommissaris tref met heel veel lef. Dan kan hij er misschien uitkomen. Bij Henk Rommy is het tenslotte ook gelukt.”
Dit artikel is ook verschenen op crimesite
Mink Kok in Nederland gearriveerd
Afgelopen weekend is de Amsterdamse beroepscrimineel Mink Kok gearriveerd op Nederlandse bodem. Hij wordt volgens diverse bronnen verdacht van cocaïnehandel en wapenhandel maar bronnen rondom hem zeggen dat er eigenlijk nog niets echt officieel bevestigd is.
Duidelijk is dat hij eind maart in Libanon is opgepakt in het bijzijn van een andere man die verdacht wordt van cokehandel. Vanaf die datum is er een juridisch steekspel ontstaan tussen Libanon en Nederland om Mink Kok uitgeleverd te krijgen. Dat lijkt nu in het voordeel van de Nederlandse Justitie te zijn beslist. Tussen Kok en de Nederlandse Justitie botert het al niet meer sinds de jaren negentig.
Meer info volgt
Wie is Mink Kok?
Mink Kok is een bekende naam in de Nederlandse onderwereld. Mink Kok is samen met Stanley Hillis en Jan Femer de aanstichter van de IRT-affaire die grofweg speelde in de jaren 1991-1993. Het driemanschap Femer-Hillis-Kok heeft vele miljoenen verdiend met de gecontroleerde doorlevering van drugs. Jan Femer is doodgeschoten in 2000 en Stanley Hillis is doodgeschoten in 2011. Mink is dus de enige die nu nog in leven is van die drie.
Ik heb hem in Libanon gesproken voor mijn werk voor het boek De Kouwe Ouwe, over het leven van Stanley Hillis. Op pagina 153 van dat boek zegt hij over de periode van de IRT-jaren: ‘De beginjaren negentig, zeg van ‘91 tot en met ’94, was wat ik zou noemen een crimineel zeer intense periode. We waren altijd bezig. Met acties voorbereiden of met de acties zelf. Schoon rijden zodat je zeker weet dat je niet gevolgd wordt en dan na een tijd ook nog overstappen in een andere auto die de anderen voor je hadden klaargezet. Paspoorten op naam zetten. Vierentwintig uur voordat er iets ging gebeuren je huis uit. Want we werden in de gaten gehouden door de recherche. Als we niet thuis waren wist de politie dat we bezig waren, maar ze wisten nooit wanneer er ook echt iets ging gebeuren.’
Mink heeft meerdere gevangenisstraffen uitgezeten: in 1995 kreeg hij zes jaar cel voor de vondst van een wapenopslag in 1994 in de Amsterdamse Newtonstraat. In 1999 werd er weer een wapenvondst gedaan in Amsterdam waar Mink voor verantwoordelijk werd gehouden. Dat was op de Nachtwachtlaan. Hij hoorde 3,5 jaar cel tegen zich eisen maar werd vrijgelaten omdat het Gerechtshof het Openbaar Ministerie niet-ontvankelijk verklaarde vanwege vormfouten. In 2011 kreeg Kok in Libanon 8 jaar cel vanwege het bezit van 53 kilo coke. In 2016 werd hij vrijgelaten. Sinds die tijd leefde hij in Libanon.
Mark Lanegan is dood, leve Mark Lanegan!
‘I spent my life trying every way to die
Is it my fate to be the last one standing?’
Uit: Skeleton Key
‘Who knows how many more years there will be before the end of this sad machine?’
Uit: I wouldn’t want to say
Het is dus iets van twee jaar geworden. Deze songregels worden gezongen door Mark Lanegan op zijn laatste echte studioplaat Straight Songs Of Sorrow uit 2020. Mark Lanegan is op 57-jarige leeftijd in de ochtend van 22 februari in zijn huis in Killarney in Ierland overleden.
Wie was Mark Lanegan?
Hij zong in de band Screaming Trees, de band die werd meegezogen in de hele Seattle-muziekhype in de vroege jaren negentig. Hij maakte talloze albums zelf of met zijn Mark Lanegan Band of met de Schotse zangeres Isobel Campbell. Hij zong mee op een paar platen van de bekende rockband Queens Of The Stone Age en schreef mee aan hun grootste hit No One Knows. Hij maakte muziek met Greg Dulli (de zanger van de Afghan Whigs) onder de naam Gutter Twins en werkte samen met twee soundwizzards onder de naam Soulsavers. Lanegan heeft ongelooflijk veel muziek gemaakt en met ongelooflijk veel mensen samengewerkt. Op zijn Spotify-pagina prijkt bovenaan, als zijn meest gedraaide song op het moment dat ik dit schrijf, het nummer The Lonely Night, een samenwerking tussen Lanegan, Moby en countrylegende Kris Kristofferson.
Maar dit is allemaal namedropping, en eigenlijk helemaal niet zo belangrijk. Als je hierdoor geïnteresseerd bent geworden in Lanegan moet je gewoon zeker eens zijn muziek beluisteren. Waar ik het over wil hebben is wat hij betekende voor mij.
Ik leerde hem voor het eerst kennen in de vroege jaren negentig, als zanger van de Screaming Trees, een geweldig overdonderende rockband die vooral live een reputatie had. Tijdens zijn Trees-periode was Lanegan al een beetje voor zichzelf begonnen: op zijn solodebuut The Winding Sheet speelt Kurt Cobain mee. Ik vond dat machtig interessant want ik was ook een groot Nirvana-fan. Wat mij vooral zo pakte bij Mark Lanegan was zijn stem. Zo rauw, zo donker, zo onheilspellend. Er is geen stem zoals die van hem. Ik heb Lanegan vele keren live gezien en wat er gebeurt als deze man zingt…
De band kan spelen, het publiek kan luisteren, maar als Lanegan eenmaal zijn strot opentrekt gaat er een schokgolf door de ruimte. De lucht wordt dikker en alle noten lijken met cement aan elkaar geplakt. De zang van Lanegan is fenomenaal.
Zo vaak heb ik zijn muziek opgezet, zo vaak heb ik luidkeels meegezongen, zo vaak heeft hij me opgebeurd, zo vaak heb ik geluisterd naar zijn prachtige teksten. De man was een vaste waarde in mijn bestaan vanaf die beginjaren negentig. En Lanegan heeft niet alleen prachtige teksten voor songs geschreven, maar ook een boek over zijn leven. In 2021 is zijn boek Sing Backwards And Weep uitgekomen. Een aanrader voor iedereen die geïnteresseerd is (geweest) in die Seattle-hype van de vroeg jaren negentig. Lanegan fileert die hele hype, beschrijft met inktzwarte humor de achtbaan waarin hij zat en spaart zichzelf daarbij geen seconde.
Ik heb hem twee keer gesproken. In Amsterdam was dat. Eén keer was in Paradiso, na het zoveelste concert van hem waar ik naar toe was gegaan. Het was de tournee rond zijn album Blues Funeral. Hij zat na zijn optreden op een stoeltje achter een tafeltje wat handtekeningen te zetten en wat merchandise te verkopen. Heel onwerkelijk vond ik dat. Toen ik eenmaal voor hem stond stak ik mijn hand uit en schudde het zijne. Zijn handen waren groot, hard en zwaar. De ogen waarin ik keek lagen diep in hun kassen. Ik zei dat ik zo genoten had van zijn muziek en dat ik hem al heel lang volgde.
“Thank you man!” zei hij lachend.
Ja, zo gaan die gesprekken tussen artiest en fan.
De andere keer dat ik hem sprak was voor de Melkweg. Die avond zou hij daar optreden en ineens zag ik hem zomaar in het wild lopen. Ik aarzelde geen moment, pakte mijn agenda en stoof op hem af voor een handtekening. Hij pakte mijn pen en bukte om op zijn been zijn handtekening in mijn agenda te zetten. Terwijl ik zei dat ik erg benieuwd was naar zijn show van die avond keek ik uit op zijn wat rossige kruin.
“Yeah me too! I hope it will be a good one.” Met die woorden draaide hij wat moeizaam weer omhoog. Hij gaf mijn agenda terug met zijn krabbel en ik keek naar boven, in die diepliggende ogen van die boomlange man. Ze lachten.
Rust zacht Mark.
- Published in Divers
Twee kanten van het verhaal
Een tijdje terug was op Twitter een bericht over Dick, een man die gestorven was aan kanker. De man uit de gemeente De Ronde Venen had zelf een rouwadvertentie geplaatst in de lokale krant de Nieuwe Meerbode waarin hij vanuit zijn graf z’n vrienden bekritiseerde. Ze lieten hem barsten op het moment dat hij hun steun juist het hardst nodig had. In de advertentie gaf hij zijn nabestaanden er even goed van langs: “Bij mijn feestjes waren jullie er wel, maar tijdens mijn ziekte was er (bijna) niemand.” Het bericht ging viral en iedereen vond het vreselijk voor de man.
Zoon Dennis
Tot zijn zoon Dennis van zich liet horen. Die vertelde dat “Eenzame Dick” een ontzettende narcist was die juist helemaal geen vrienden had en al helemaal nooit feestjes gaf. “Dick heeft bij leven helaas nooit willen inzien hoeveel schade hij berokkend heeft bij eenieder die goedwillend was. Alles en iedereen heeft voor de man klaar gestaan, maar nooit was het goed of goed genoeg,” schrijft zijn zoon over Dick.
Dit is nu typisch een voorbeeld van deze tijd als je het mij vraagt. Iedereen kan publiceren wat hij of zij wil. Het bericht van Dick stond dan oorspronkelijk in de nieuwe Meerbode van Ronde Venen maar met een paar simpele handelingen staat het op internet. Anderen lezen dat en hebben daar meteen een idee of een mening over. Die mening is dan vaak gebaseerd op een deel van het verhaal.
Brok in je keel
Bij het lezen van de advertentie van Dick zelf krijg je een brok in je keel. Je wenst niemand toe dat hij of zij in eenzaamheid sterft. Maar als je dan die tweede advertentie leest voel je je bekocht, bijna boos, door de eerste. Het is daarom zo belangrijk om altijd twee kanten van het verhaal te horen voor je je mening vormt.
Filmpjes, ook zoiets. Tegenwoordig wordt van alles gefilmd door de smartphones die iedereen in zijn bezit heeft. Arrestaties van iemand door de politie, vechtpartijtjes tussen jongeren, alles komt op internet. Ook ik word misselijk van de beelden als ik ze zie. Agenten die voor mijn gevoel veel te hard tekeer gaan of een groep jongens die met z’n allen iemand in een hoek drukken en uitschelden, slaan en schoppen: het maakt me woest. Maar in de eerste plaats gebeurt dat al jaren. In mijn jeugd heb ik ook wel eens jongens opgejaagd zien worden door een groep. Ik ben zélf ook wel eens opgejaagd. Het verschil met nu is alleen dat er vroeger geen filmpjes van gemaakt werden. In de tweede plaats: als je zo’n filmpje ziet is dat vaak maar een deel van de waarheid. Hoe moeilijk ook: tot je het hele plaatje weet en alle feiten kent kun je maar beter niet oordelen op basis van alleen beelden.
Bestookt met informatie
We leven in een mediamaatschappij. Van alle kanten word je continu bestookt met informatie. Je zou denken dat het daardoor steeds makkelijker wordt om je mening te vormen maar juist het tegendeel is waar. Degene die informatie tot zich neemt moet eigenlijk actief op zoek gaan: ‘Klopt het wat ik lees? Klopt het wat ik denk te zien?’ Dat is lang niet altijd mogelijk en als het wel mogelijk is doet lang niet iedereen dat. Het gevaar schuilt ‘m erin dat als mensen bevestigd worden in hun eigen mening, ze het vaak allang goed vinden. Het is makkelijk oordelen als je van iets maar de helft weet.
Ongeloofwaardig scenario
Het verbaast mij nog altijd hoezeer het coronavirus alles, echt ál het andere nieuws naar de achtergrond drukt. Ongelooflijk hoe corona wereldwijd huishoudt. Ik moet echt graven in mijn geheugen om weer bij iets te komen dat ons land collectief in de greep hield voor corona toesloeg. Ik kwam uit bij die “Briefbomber”. Heeft iemand ooit nog iets gehoord van die Briefbomber? Geef maar toe: u moest ook even nadenken wie het ook alweer was.
In de donkere maanden van 2019 tot in februari 2020 was Nederland in de ban van iemand die een businessmodel zag in het afpersen van bedrijven door ze brieven te sturen. In die brieven zat een soort van ontstekingsmechanisme. Als de brief geopend werd bestond de kans dat ie zou ontploffen. Allerlei soorten bedrijven kregen die poststukken opgestuurd: een bank, een makelaarskantoor, een hotel en een autobedrijf. Die bedrijven zitten kris kras door het hele land: van Utrecht tot Rotterdam, van Maastricht tot Amsterdam. Voorbeelden van getroffen bedrijven zijn ABN Amro en ING, het Okura Hotel in Amsterdam, een tankstation van Shell en Van Mossel, een autobedrijf uit Rotterdam. Justitie loofde half februari 2020 nog een beloning van 15 duizend euro uit voor de gouden tip die zou leiden naar de Briefbomber, een gigantisch bedrag voor een misdrijf dat nog geen levens had gekost. Maar de maatschappelijke onrust was dan ook enorm in die tijd. Niet alleen bij de genoemde bedrijven was het onrustig, ook in de postsorteercentra door het hele land heerste alarmfase 1. Zo’n brief zal maar in je gezicht ontploffen…
Bombrieven voor Bitcoins
Het motief van de Briefbomber is inmiddels bekend: de afperser wilde bitcoins. Om wat voor bedrag in bitcoins het ging, wilde de politie destijds niet zeggen. Wel is bekend dat de hoogte van het bedrag niet voor alle bedrijven hetzelfde was.
Misschien heeft het wel met de vrije val van die cryptomunt te maken dat de Briefbomber niets meer van zich laat horen. Toen half maart de coronacrisis om zich heen greep daalde de koers van de bitcoin gigantisch. Het zou best kunnen dat de Briefbomber nu het nut van die bitcoin-afpersingen niet meer voor zich ziet met zo’n lage koers.
Hij lijkt zich in ieder geval koest te houden. Het laatste nieuwtje wat over deze persoon naar buiten is gebracht is dat in de bombrieven een papieren zakje met aanzicht van Delft zat. Die zakjes zijn door het hele land te koop in allerlei soorten souvenirswinkels, niet alleen in Delft, dus het is allerminst zeker dat de Briefbomber uit die stad komt.
Slachtoffer corona
Zullen we ooit nog te weten komen wie er achter die bombrieven zat? Ik zit te denken: misschien is de dader wel slachtoffer geworden van het corona-virus. Misschien ligt ‘ie nu wel op een Intensive Care-afdeling, omringd door mensen die vechten voor zijn leven. Als scenario voor een film zou dit afgekeurd worden als te ongeloofwaardig, dus het zou best nog eens waar kunnen zijn…
- 1
- 2